به نقل از «آفتاب»

دیوید تیلور چگونه یزدانی و کادر فنی ایران را غافلگیر کرد؟

تاریخ انتشار: ۸ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۰۳۹۰۵

آفتاب‌‌نیوز :

مصطفی میرعمادیان با اشاره به سطح بالای رقابت های قهرمانی جهان ۲۰۲۲ در بلگراد صربستان، اظهار کرد: دو تیم ایران و آمریکا در میان غیبت روس‌ها، رقابت بسیار نزدیکی با هم داشتند و هر دو تیم با بهترین نفرات خود عازم این مسابقات شدند. از دست رفتن فرصت حضور امیرمحمد یزدانی در روز نخست باعث شد فاصله امتیازی ما با آمریکا در ۴ وزن نخست ایجاد شود، به همین دلیل ما باید در ادامه مسابقات بیشتر می‌جنگیدیم تا این فاصله را پر کنیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این اتفاق مثل این بود که در فینال جام جهانی در همان دقیقه نخست اخراجی بدهیم. با اتفاقی که رخ داد باید تمام سعی خود را می کردیم تا شرایط را تغییر دهیم.

مربی تیم ملی کشتی آزاد با دفاع از عمکلرد تیم ملی کشتی آزاد در این مسابقات، گفت: الحق و الانصاف با توجه به موجودیتی که داشتیم نتیجه قابل قبولی بدست آمد. ما همان ۷ مدال رقابت های جهانی نروژ را بدست آوردیم فقط با این تفاوت که به جای یک مدال طلا، برنز گرفتیم.

وی درباره غیبت روسیه‌ و از دست رفتن فرصت قهرمانی ایران در جهان، خاطرنشان کرد: اتفاقا اگر روسیه در این مسابقات حضور داشت به نفع ما بود و کشتی‌گیران آمریکا که برابر روس‌ها ضعف دارند نمی‌توانستند به این نتایج برسند. مثلا کاکس و اسنایدر با حضور روس‌ها نمی‌توانستند به این آسانی بالا بیایند. روس‌ها همیشه عملکرد خوبی مقابل آمریکایی‌ها داشته‌اند و حضور آن‌ها می‌توانست به نفع ما تمام شود. روس‌ها اگر بودند می‌توانستند در اوزانی مثل ۵۷، ۶۵، ۷۴ و ۹۷ کیلوگرم، جلوی آمریکایی‌ها را بگیرند.

میرعمادیان با تاکید بر اینکه هدف ما کسب عنوان قهرمانی جهان بود، گفت: ما برای قهرمانی به بلگراد رفتیم و واقعا مدعی قهرمانی بودیم اما شرایطی پیش آمد که به این هدف نرسیدیم. اشتباه زارع باعث شد مقابل آکگل شکست بخورد یا امامی اگر در همان دور اول یا دوم به حریف آمریکایی می‌خورد می‌توانست برنده شود، هر چند او به مدال با ارزش برنز رسید و این موضوع چیزی از ارزش‌های او کم نمی کند. اطری ۱۰ سال بود مدال جهانی نداشت اما ۶ ماه پس از تغییر وزن به نقره جهان رسید که خیلی با ارزش بود. خوشبختانه بچه‌های ما مسیر را به خوبی یاد گرفته‌اند و مطمئن باشید کشتی ایران اتفاقات خوبی را رقم می زند.

وی درباره شکست سنگین حسن یزدانی مقابل دیوید تیلور و اینکه بسیاری معتقدند آنالیز آمریکایی‌ها بهتر از ما بود، تصریح کرد: تیلور به این دلیل که نمی توانست در فاصله کم المپیک تا جهانی نروژ به دلیل نداشتن زمان کافی استراتژی‌اش را تغییر دهد، با آنالیز کادر فنی ما در مسابقات جهانی نروژ برابر یزدانی شکست خورد. ما در کارشناسی‌ها باید انصاف داشته باشیم. اینکه بخواهیم پیروزی سال گذشته یزدانی را از روی شانس بدانیم و باخت امسال او را به دلیل آنالیز غلط بدانیم، درست نیست. تیلور به این دلیل که زمان کافی از سال گذشته تا امسال در اختیار داشت تاکتیک خود را تغییر داد تا آن شکست را جبران کند. او هیچ وقت از راست زیر نمی‌گرفت، تیلور همه مسابقاتش را بر اساس شیوه‌ای که ما آنالیز کردیم کشتی می‌گرفت اما اینبار کاملا تغییر تاکتیک داد و به پیروزی رسید.

مربی تیم ملی کشتی آزاد، تصریح کرد: قبول دارم که آن‌ها از لحاظ تاکتیک بهتر عمل کردند و از ما جلوتر بودند. درست است که تاکتیک آمریکایی‌ها از ما قویتر بود اما ما هم در جاهایی از آن‌ها جلوتر بودیم و پیروزی‌های خوبی را بدست آوردیم. بیشترین دلایل موثر در موفقیت آمریکا، امکانات، تجربه تیمی، تغذیه و ریکاوری بود، ما هم اگر قرار است قهرمان جهان شویم باید یک تیم کامل مثل آن‌ها داشته باشیم. تیم ما در حال کامل شدن است، بچه‌های جوان ما دیگر عنوان‌دار جهان هستند و داریم شخصیت تیمی پیدا می‌کنیم تا برای المپیک تیم یکدستی داشته باشیم.

میرعمادیان ادامه داد: ما برای این مبارزه طرح و برنامه داشتیم اما طراحی طرف مقابل قوی‌تر بود. حسن برنامه‌ها را اجرا کرد اما یک جاهایی در چرخش‌ها خوب عمل نکرد. توانایی یزدانی تحت فشار مسابقات کم شده بود. برنامه و انالیز یک بخش از عوامل موثر در پیروزی است، علم تغذیه و ریکاوری خیلی مهم است که باعث می‌شود تیلور ۳۴ ساله که به سختی سر وزن رسید بلافاصله با قدرت بازگردد و آماده مبارزه شود. باروز و اسنایدر هم همینطور بودند و در این سن و سال خیلی پر قدرت در مسابقات حاضر شدند. آمریکایی‌ها به لحاظ تغذیه، ریکاوری و تجربه شرایط خیلی خوبی داشتند. آن‌ها ۸ سال است که با این تیم کار می‌کنند و واقعا تیم یکدست و با تجربه ای در اختیار دارند. در مقابل، بچه‌های ما اکثرا جوان هستند. رحمان عموزاد و نخودی فقط ۲۰ سال دارند، زارع ۲۱ ساله است و امیرمحمد یزدانی هم ۲۲ سال دارد. قطعا ما در ادامه تیم یکدست وخوبی خواهیم داشت اما آمریکایی‌ها بعد المپیک ترکیبشان دگرگون می‌شود.

منبع: خبرگزاری ایسنا

منبع: آفتاب

کلیدواژه: مصطفی میرعمادیان ملی کشتی آزاد حسن یزدانی دیوید تیلور آمریکایی ها روس ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۰۳۹۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نحوه اعزام حسن یزدانی به المپیک؛ بحران بزرگ یا یک اتفاق عادی؟!

آفتاب‌‌نیوز :

حسن یزدانی، قهرمان پرآوازه کشتی ایران، تبدیل به سوژه داغی برای فضای ورزشی این روز‌های ایران شده است. دلیلش بازگشت او به تشک کشتی و ارائه فیلمی چندثانیه‌ای از تمرینش با کشتی‌گیری به مراتب سبک‌وزن‌تر از خودش است. او نشان داده بعد از عمل سنگینی که روی کتفش داشته، برگشته و مهیا است تا در المپیک پاریس به میدان برود.

یزدانی پیش از این در تلویزیون وعده‌ای با این مضمون داده بود که در پاریس، هم تیلور را می‌برد و هم طلا می‌گیرد. باوجوداین اتفاقاتی رخ داده که شاید با چنین شفافیتی نتوان درباره ادعای حسن یزدانی صحبت کرد. اولین آن‌ها غیبت دیوید تیلور، رقیب همیشگی یزدانی در پاریس است. او در یک شگفتی بزرگ در مسابقات انتخابی تیم ملی آمریکا، مبارزه‌اش را به آرون بروکس ۲۳ ساله باخت و به همین سادگی از تیم ملی بیرون ماند.

داستان اول برای حسن یزدانی شیرین است. تیلور در سال‌های اخیر به‌خوبی نشان داده بود راه بردن یزدانی را فراگرفته و حتی او را در آخرین جدال، ضربه فنی هم کرد. آمار تقابل‌های این دو هم به‌خوبی گواه برتری تیلور در تقابل‌های رودررو است. حالا که جادوگر آمریکایی در پاریس غایب است، این بهترین فرصت برای حسن یزدانی است تا یک مدال دیگر المپیک به ویترین پررنگ و لعابش اضافه کند؛ ولی این‌ها همگی در گرو محقق‌شدن داستان دوم است که تلخ و دارک نشان می‌دهد.

یزدانی کتفش را به تیغ جراحان سپرده و به‌تازگی به تشک برگشته. او آن‌قدر درگیر فیزیوتراپی و آماده‌سازی است که حتی فرصت حضور در اردوی اول تیم ملی را از دست داده است. از آنجا که کمتر از سه ماه به بازی‌های المپیک مانده، این نگرانی وجود دارد که نکند به لحاظ جسمی و ریکاوری، در موعد مقرر آماده نشود و نتواند در المپیک کاری از پیش ببرد؛ به‌ویژه اینکه پیش‌تر علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی هم ابراز نگرانی کرده و از این گفته که در ایران هر کشتی‌گیری که کتفش را عمل کرده، دیگر آن کشتی‌گیر سابق نشده است. پس، اتفاق بدتر برای حسن یزدانی، تصور این سناریو است که او نه‌تن‌ها شانسی برای گرفتن مدال در المپیک نداشته باشد؛ بلکه اصلا نتواند به این بازی‌ها اعزام شود.

در چنین فضایی است که فدراسیون کشتی تصمیم مهمی گرفته و به این نتیجه رسیده که یزدانی را در فاصله ۵۰ روز مانده به بازی‌های المپیک، به رقابت‌های کشتی مجارستان اعزام کند تا میزان آمادگی او و پاسخ‌دهی کتفش به عمل جراحی را بسنجد. تا به اینجا همه چیز منطقی به نظر می‌رسد؛ ولی در یکی، دو روز گذشته، چنین تصمیمی بخشی از جامعه کشتی را آشفته کرده و فریاد وا اسفا سر داده‌اند که حرمت قهرمان حفظ نشده است.

اینجا روایت‌ها کمی متفاوت است؛ مثلا خبرگزاری‌های نزدیک به دولت از این شایعه نوشته‌اند که یزدانی از مسئولان فدراسیون کشتی درخواست کرده بدون حضور در مسابقه‌ای، به پاریس اعزام شود که با پاسخ منفی اهالی فدراسیون مواجه شده است. پاره‌ای دیگر هم از این می‌گویند که رقابت‌های مجارستان برای حسن یزدانی سنگین است و نباید او را به چنین تورنمنتی اعزام کرد؛ به‌ویژه اینکه ممکن است آرون بروکس هم در مجارستان باشد و کار را برای حسن یزدانی سخت کند.

چنین تحلیل‌هایی باعث دوپاره شدن نظریات علاقه‌مندان به کشتی شده و حالا با حسن یزدانی به گونه‌ای رفتار می‌شود که گویی قرار است تبدیل به یک بحران ملی شود. در اینکه حسن یزدانی پرافتخارترین کشتی‌گیر ایران است، تردیدی وجود ندارد؛ در اینکه شأن او باید حفظ شود، هم شکی وجود ندارد؛ ولی مشخص نیست اعزام او به یک تورنمنت خارجی چطور می‌تواند موارد بالا را نقض کند. چنین تفکراتی اهمیت بازی‌های المپیک و کسب افتخار را قربانی یک اسم می‌کنند؛ البته اسم حسن یزدانی اعتباری برای کشتی ایران است؛ ولی فرض محال، اگر یزدانی با ناآمادگی و بدون محک‌خوردن به المپیک برود و آنجا حتی قبل از رسیدن به فینال با نتیجه‌ای اسف‌بار به کارش در پاریس پایان دهد، آیا حرمتش حفظ شده است؟

ضمن اینکه چنین جریانی باید پاسخ‌گوی این پرسش مهم هم باشند که چرا حسن یزدانی حاضر نشد کتفش را زودتر عمل کند تا به‌موقع برای پاریس مهیا باشد؟ چرا یزدانی اجازه داد شایعاتی که می‌گفتند او برای رسیدن به پاداش بازی‌های آسیایی، جراحی‌اش را به بعد از هانگژو موکول کرد، شکل بگیرد؟ حالا آن‌ها باید پاسخ دهند که اگر المپیک برای یزدانی و اعتبار کشتی ایران اهمیت وافری داشت، چرا او کتف آسیب‌دیده‌اش را زودتر به تیغ جراحان نسپرد؟

این‌ها البته بخشی از این دوپارگی موجود است؛ چراکه باید آن روی سکه؛ یعنی کادر فنی را هم دید. حسن قرار است در فاصله ۵۰ روز مانده به المپیک به مسابقه‌ای خارجی اعزام شود؛ اگر او بدرخشد که حرف و حدیثی نیست و با شایستگی راهی پاریس می‌شود و بسیاری را امیدوار می‌کند که مدال دیگری برای کاروان ایران بگیرد؛ اما اگر ناآماده باشد، آیا ۵۰ روز، زمان کافی برای مهیاکردن یک کشتی‌گیر دیگر برای اعزام به پاریس خواهد بود؟

بدیهی است که این دوگانگی نیاز به ظرافت خاصی دارد که بدون دخیل‌شدن احساسات باید درباره‌اش تصمیم‌گیری شود. حسن هم تا رقابت‌های مجارستان به قدر کافی فرصت دارد تا توان از دست رفته‌اش را بازیابد و خودش را در غیاب گربه‌سیاه آمریکایی‌اش محکی جدی بزند. محکی که سربلند بیرون‌آمدن از آن می‌تواند تکلیفی جدی برایش قلمداد شود. یزدانی حمایت فدراسیون را دارد؛ ولی بعید است این فدراسیون هم حاضر شود چشم‌بسته روی کتف آسیب‌دیده حسن قمار کند.

منبع: شرق